نرگس آبیار:
تعبیر «سیاهنمایی» باعث بازدارندگی فیلمساز میشود
نرگس آبیار گفت: گاهی از انعکاس مسایل و درد خودمان در فیلمها به عنوان «سیاهنمایی» تعبیر میشود اما به نظرم رسالت هنرمند این است که شکافها و ناهنجاریها را ببیند و نگاه انتقادی به جامعه خود داشته باشد.
نرگس آبیار کارگردان سینما به مناسبت موفقیتهای اخیر سینمای ایران در عرصههای جهانی ضمن برشمردن برخی موانع فیلمسازان ایرانی برای حضور در عرصههای جهانی تاکید کرد: هنوز سینمای ایران برای جهانیان جذاب و بکر است.
آبیار درباره درخشش سینماگران ایرانی در عرصههای جهانی گفت: سینمای ایران از دهه های گذشته بیشتر به فضای بومی، فولکلور و یا سینمای اجتماعی پرداخته و چون این موضوعات خیلی بکر بوده و این وجه از زندگی ایرانیان برای جهانیان نشان داده نشده بود آثارمان در جهان هم خوش درخشید و هنوز که هنوز است در سراسر دنیا از فیلمهای ایرانی استقبال میشود.
اوافزود: ویژگیهای مختلفی باعث میشود که سینمای ایران برای مردم دنیا جذاب باشد که مهم ترین آن انعکاس مسایل بودمی در آثار ماست که آن را با تمام فیلمهایی که در سراسر دنیا ساخته میشود، متفاوت میکند. ضمن اینکه در چند دهه گذشته فیلمهای ما تِم عمیق تری پیدا و به مسایل انسانی و معرفتی ژرف تر نگاه کردهاند. حتی گاهی نگاه فلسفی در فیلمها وجود داشته که این مسایل بسیار مهم است چون در ذهن مخاطب چالش ایجاد و او را به فکر وادار میکند.
کارگردان فیلم «شیار۱۴۳» با اشاره به موانع موجود بر سر راه سینماگران ایرانی از جمله تحریم ها اظهار کرد: ما دوره ای از سینمای هنری جهان عقب بودیم ولی بعدا خیلی خوب توانستیم خودمان را به آنها برسانیم و سینمای خودمان را در میان آنها محبوب کنیم. همیشه موانع بوده است حتی در حال حاضر فیلمسازان عرصه فیلم کوتاه و مستندسازان برای ارسال فیلم های خود دچار مشکل هستند برای مثال در پرداخت حق ورودی به جشنوارهها با مانع رو به رو هستند چون تحریم هستیم. با این وجود باز هم فیلم های ما به جشنواره ها رفته و جایزه گرفته اند.
کارگردان «شبی که ماه کامل شد» توضیح داد: گاهی از انعکاس مسایل و درد خودمان در فیلمها به عنوان «سیاهنمایی» تعبیر میشود اما به نظرم رسالت هنرمند این است که شکاف ها و ناهنجاری ها را ببیند و نگاه انتقادی به جامعه خود داشته باشد. اگر هنرمند فقط خوبی ها و شادی ها را ببیند، در جامعه اتفاق مثبتی نمی افتد.
این فیلمساززن در پایان عنوان کرد: ما همانقدر که باید امید بدهیم باید این نگاه موشکافانه را نیز به دنیای اطراف خودمان داشته باشیم. در تمام دنیا چنین است؛ چه سینمای فرانسه چه آمریکا و چه آمریکای لاتین همیشه هنرمندان مسایل جامعه خود را بررسی کرده و نشان دادهاند. برای مثال فیلم «دله دزدهای فروشگاه» از ژاپن که جوایزی را گرفت فاصله طبقاتی و فقر را نشان میدهد این در حالی است که جامعه ژاپن به اندازه کافی ثروتمند و مدرن است اما کارگردانش دوباره فقر را نشان داده چون رسالت هنرمند همین است بنابراین تعبیر «سیاهنمایی» برای ما به عنوان فیلمساز همیشه بازدارنده است.