جدیدترین اخبار از سی و هفتمین جشنواره بینالمللی فیلم کوتاه تهران
سکانس 8، جشنواره 37، نشستهای تخصصی؛ روایت و سینمای تعاملی در رسانههای جدید بررسی میشوند
هشتمین روز از برگزاری نشستهای تخصصی جشنواره بینالمللی فیلم کوتاه تهران میزبان دو نشست با عنوان «سایبردراما» است.
به گزارش ستاد خبری سی و هفتمین جشنواره بینالمللی فیلم کوتاه تهران، نشستهای تخصصی «37-20» در جشنواره بینالمللی فیلم کوتاه تهران در ادامه روند برگزاری، روز چهارشنبه 14 آبان میزبان نشست تییام یابنده و وحید گلستان با عنوان «سایبردراما» است.
براین اساس در ساعت 20 با حضور تییام یابنده نشستی با موضوع «سینمای تعاملی، رسانه های جدید» در لایو انجمن سینمای جوانان ایران برگزار میشود.
«روایت تعاملی در رسانههای جدید» موضوع دیگر نشست این روز است که با حضور وحید گلستان، ساعت 22 برپا میشود.
تقدیم دو نشست جشنواره فیلم کوتاه تهران به خسرو سینایی و داریوش غریب زاده؛
رویدادهای دراماتیک منفی؛ مهمترین سوژه برای نوشتن
در نشستهای روز هفتم از سی و هفتمین جشنواره بینالمللی فیلم کوتاه تهران با حضور کاظم ملایی و بهنام بهزادی عنوان شد که رویدادهای دراماتیک منفی میتوانند مهمترین سوژه برای نوشتن باشند.
به گزارش ستاد خبری سی و هفتمین جشنواره بینالمللی فیلم کوتاه تهران، شامگاه سه شنبه ۱۳ آبان، نشستی با عنوان «ایدههای جدید، فیلمنامههای جدید» در ساعت ۲۰ با حضور کاظم ملایی و «ایدههای جدید فیلمهای جدید» در ساعت ۲۲ با حضور بهنام بهزادی در قالب کارگاه های سی و هفتمین جشنواره فیلم کوتاه تهران با اجرای رامتین شهبازی برگزار شد.
در ابتدای نشست رامتین شهبازی گفت: نشست امشب را به روح بلند استاد فقید خسرو سینایی تقدیم میکنیم که به تازگی ایشان را از دست دادیم. خسرو سینایی نیاز به معرفی ندارد، هنرمندی چند وجهی بود و در فیلمهایش نگاه و سبک مختص خود را داشت.
سپس کاظم ملایی با اشاره به تعریف ایده بیان کرد: ایده نطفه و جرقه ای ابتدایی است که نویسنده به آن احتیاج دارد تا دنیای داستان خود را شروع کند. ایده از راههای مختلف و در موقعیتهای متعدد و متنوعی ممکن است در ذهن نویسنده ایجاد شود.
وی ادامه داد: نویسنده یا فیلمنامهنویس نباید نگران یافتن ایده باشد بلکه فقط باید خود را بشناسد و به دنبال آن باشد که به سینمای شخصی خود نزدیک شود. این مولفه با نوع دیدن یک نویسنده که متفاوت از فعالان سایر حرفههاست تحقق پیدا میکند.
نویسنده نباید خود را سانسور کند
ملایی با اشاره به تمرینهایی که خود برای یافتن ایده انجام می دهد، توضیح داد: نخستین تمرین من نوشتن یادداشتهای روزانه است، معتقدم یک نویسنده واقعی فردی منظم و با برنامه است و به همین دلیل باید دفتری برای نوشتن اتفاقات روزانه داشته باشد و سپس کلیدواژههایی را که در طی روز او را تحت تاثیر قرار داده است؛ در حاشیه آن بنویسد. نویسنده در درجه اول باید بی پروا باشد و خود را سانسور نکند.
این سینماگر افزود: متاسفانه مهمترین موضوعاتی که بار نوشتن دارند اتفاقات منفی دراماتیک هستند. دومین تمرین که من نام آن را انباری گذاشتم طراحی فرمهایی است که در آنها مشخصات افرادی را که در اطرافم هستند، به همراه هدف و نیازی که دارند ثبت میکنم. این تمرین به ما کمک میکند تا پتانسیل روایی خانواده و اطرافیان خود را دریابیم.
ملایی تاکید کرد: هدف و نیاز که در این فرمها ثبت میکنیم مهمترین لازمه درام هستند. تمرین بعدی احساس نام دارد که در کاغذ یکسری حسهای اولیه را یادداشت میکنم و در برگه دیگری هم ارزشها و ضدارزشهای خودم را صادقانه و بیپروا مینویسم. تمرین دیگری که انجام میدهم تهیه جدولی است که در آن فیلمها و ژانرهایی را که علاقهمند به آنها هستم، مینویسم.
تغییر لازمه ایدههای اولیه است
وی ادامه داد: تورق آلبوم عکس تمرین بعدی است چون جزییاتی را به همراه دارد که به تبع آن داستانهایی تازه جان میگیرند. به نظرم میتوانید از دوربین موبایل خود استفاده کنید و روزانه فیلم بگیرید تا بعدها به آن رجوع کنید. تکنیک سیال ذهن تمرین بعدی است، تنها کافی است هر «اگر جادویی» را که به ذهنتان میرسد، بدون توقف و بازنویسی بنویسید. تمرین بعدی پیادهسازی این متریالهایی است که جمع آوری کردهاید. تمام ایدههای اولیه امکان تغییر دادن دارند و اگر تغییر نکنند شاید امکان رشد نداشته باشند.
ملایی در بخش دیگر این نشست درباره فیلم کوتاه گفت: فیلم کوتاه دارای مباحث دراماتیک بسیار مهم است و مهمترین ویژگی آن، ایجاز است، هیچگاه نباید از خسیس بودن در ارائه اطلاعات پرهیز کنید. ویژگی دیگر فیلم کوتاه زبان تصویری و خلاقانه است و نیازی به توضیح و دیالوگ ندارد. داشتن راز ویژگی دیگر تمامی فیلمهای کوتاه است.
به مخاطبان فیلم کوتاه احترام بگذاریم
در بخش بعدی این نشست مولایی در پاسخ به اینکه نقطه عطف در فیلم کوتاه چطور باید اتفاق بیفتد؟ توضیح داد: فیلم کوتاهی که از زمان مناسبی برخوردار است ساختار تک پردهای دارد و به همین دلیل دارای نقطه عطف است. نقطه عطف ویژگی مشخصی دارد مانند اینکه مسیر قصه را تغییر میدهد، باعث غافلگیری تماشاگر میشود و … . نقطه عطف باید تمامی این ویژگیها را باهم داشته باشد.
ایدههای اصیل متکثر نیستند
سپس نوبت به کارگاه بهنام بهزادی رسید.
رامتین شهبازی در ابتدای برنامه، این نشست را به داریوش غریب زاده تقدیم کرد.
در ادامه بهنام بهزادی گفت: امشب می خواهم نه از موضع یک معلم بلکه از موضع یک فیلمساز صحبت کنم؛ وقتی از ایدههای نو صحبت می کنم بیشتر منظورم ایده های اصیل است. ما در فیلمسازی هر حرکتی از ابتدای ساخت تا تیتراژ انجام میدهیم وابسته به فیلمنامه هستیم. اگر در تدوین سکانسی را جا به جا یا کوتاه کنیم انگار داریم در فیلمنامه دست می بریم بنابراین فیلمنامه، موجود زنده و راهنمای ماست و با ما تا آخرین مرحله می آید. نمی شود درباره فیلم حرف زد و از فیلمنامه نگفت. همیشه ایدهآل ما این است که فیلم هایمان کلیشه ای نباشند و اصیل باشند. ایده های اصیل متکثر و دیده شده نیستند و در عین حال جذاب هم هستند. گاهی ممکن است ایده خوبی داشته باشید ولی آن ایده پتانسیلی برای تبدیل شدن به فیلم نداشته باشد پس داشتن ایده به خودی خود هیچ ارزشی ندارد یا کمتر ارزش دارد. برای رسیدن به یک فیلم اصیل لزوما به ایدههای اصیل نیاز نداریم چون مسیر حرکت کردن از یک فکر تا فیلم به مراتب اهمیت بیشتری دارد گرچه به نظر می رسد داشتن ایده های درجه یک خیلی خوب است ولی لزوما ضروری نیست.
در جهنم گسترش دادن ایده خود را بیابید
وی افزود: وقتی ایده هایمان را به اثر تبدیل می کنیم یک وضعیت بغرنج داریم؛ جهنم گسترش دادن سینما. وقتی می خواهید هر اثر خوبی بیافرینید حتما در عمیق ترین جای جهنمِ گسترش دادن، بارها خودتان را پیدا می کنید. پس برای شکل گیری اثر به چیزهای درخشان تر از ایده نیاز داریم. آثار بزرگی هستند که ایدههای بدیعی نداشتهاند مثلا همه آثار عباس کیارستمی ایده های عجیب و غریبی ندارند اما ماندگار شدند چون آن آثار چیزی بیشتر از حرکت اولیه از ایده به سمت پرداختن داشتند.
وی افزود: در هنرمندان تازهکار تجربه زیسته بسیاری از اوقات عین به عین وارد کار هنری می شود و زود تمام می شود چون تجربه زیستی ما با دیگران فرق دارد. پس کم کم یاد میگیریم که لازم نیست عین به عین همه چیز را زیست کرده باشیم. ذخیره فرهنگی از دیگر موارد برای شکل دادن به اثر است، ما به جهان بینی مشخصی هم نیاز داریم که با کار هنری جهان را تفسیر کنیم و هم به وجودش بیاوریم.
بازنمایی امر واقع هنر نیست
این کارگردان درباره رسیدن به فیلم های خوب خطاب به فیلمسازان گفت: اول از همه با خودتان رودربایستی نداشته باشید، حرفی را نزنید که پیش از شما صدها بار گفته شده است. با خودتان روراست باشید و به سمت آن ایدهها حرکت نکنید. فیلم هایی که با مضمون شروع می شوند معمولا خوب نیستند؛ حرکت از فیلمسازی از «مبدا مضمون» معمولا نتیجه خوبی نمی دهد. ضمن اینکه در فیلم هایتان بخش حداقلی از جامعه را میتوانید نشان بدهید پس اینچنین هنوز وارد کار خلاقه نشده اید چون بازنمایی امرِ واقع، هنر نیست. وقتی از آثار بدیع و اصیل صحبت می کنیم، مبنای شکل گیری آنها داستان گویی آنهاست.
بهزادی ادامه داد: مرحله بعدی که هنر می تواند انجام بدهد تخیل است. آنقدر در این سال ها درگیر بازنمایی امرِ واقع، فحش دادن، سیاه نمایی، سفید نمایی و خاکستری نمایی شده ایم که یادمان رفته است می توانیم تخیل کنیم و با آن کار هنری بیافرینیم. مهمترین نتیجه جریان فیلمسازی در چند دهه گذشته این بوده است که فراموش کرده ایم می توانیم تخیل کنیم و آثاری هنری و خیال انگیز خلق کنیم. مساله دیگر شکلِ روایت کردن است. در این سال ها همه چیز شکل خطی پیدا کرده است. نکته دیگر زیبایی شناسی است؛ عنصری که در سینمای واقع گرای این سال ها به طور کلی مغفول مانده است.
این فیلمساز بیان کرد: در این سال ها رابطه ما با ادبیات غنی نبوده است از همین رو نه داستان را می شناسیم و نه داستان گویی را. ناخودآگاه فراموش می کنیم که داستان گویی وظیفه سینماست، وقتی پای داستانگویی به میان میآید پس روایت هم مد نظر ماست و باید به آن توجه کرد. جنبه های فرامتنی هم مهم است با این ادبیات و شعر غنی که داریم حیف است از این ها استفاده نکنیم.
شیرینکننده غیرطبیعی به فیلمتان نزنید
کارگردان «وارونگی» توضیح داد: ما حتما به صورت دانسته و آگاهانه کادر خود، عناصر داخل آن، شکل نور و رنگ را انتخاب می کنیم زیرا حتما از قبل ایده داریم، درباره همه این چیزها باید فکر کنیم، این ها فرمول مشخصی ندارند اما قابلیت دستکاری کردن و چیدمان دارند. البته ذخیره بصری ما در این کار بسیار مهم است.
وی ادامه داد: من سفارش نمی کنم کسی که دارد اثر تلخی می سازد، به آن شیرین کننده غیرطبیعی بزند. همچنین عین به عین ساختن یک فیلم بر اساس واقعیات جامعه شبیه کار گزارشگرهای خبری است. بنابراین باید بخش خلاقانه را هم به فیلمتان اضافه کنید. البته اگر ایده ای دارید که نیاز به امکانات خیلی بیشتری از امکانات موجود جامعه ما دارد آنها را نگه دارید تا بعدها بسازید و ایده هایی در محدوده امکانات خودمان را به فیلم تبدیل کنید.
کارگردان «من می ترسم» خاطر نشان کرد: وقتی نگاه محافظه کارانه به جهان و اثر داشته باشید فیلم خوبی نمی سازید اما رادیکالیسم هم کار پرریسک و پرهزینه ای است.
وی در پایان گفت: یکی از دشوارترین کارها در فیلمنامه نویسی غلبه کردن بر زمان است که برای حل آن نیاز است چندباره کار را مطالعه کنید.
شب هفتم جشنواره سی و هفتم و حاشیههایش
شب هفتم از جشنواره سی و هفتم درحالی سپری شد که مدرسان ایرانی به ارایه نقطهنظرات خود درباره فیلم کوتاه و جشنواره اش پرداختند.
اولین شب از نشستهای تخصصی «37-20» مربوط به مدرسان ایرانی را کاظم ملایی و بهنام بهزادی رقم زدند که قرار است در ادامه ۸ استاد ایرانی دیگر در چهار روز به واکاوی مباحث مربوط به فیلم کوتاه بپردازند.
روز گذشته به سنت چند روز برگزاری این رویداد، چند فیلمساز عرصه فیلم کوتاه درباره باید و نبایدهای این حوزه به گفتگو پرداختند.
آرش مشورت کارگردان فیلم کوتاه از جمله این هنرمندان بود که با نگاهی انتقادی متر و معیار این عرصه را به جشنوارهها منتسب و عنوان کرد: «گویی در حال حاضر فیلمسازان، فیلم کوتاه میسازند که به جشنوارهها بروند و در واقع برای دیده شدن فیلم کوتاه کار میکنند. متر و معیار امروز جشنوارهها شده اند و انگار دیگر ایده، نگاه، خلاقیت فیلمساز کمتر اهمیت دارد.»
قرار است امروز(چهارشنبه ۱۴ آبان) هم صفحه اینستاگرام انجمن سینمای جوانان میزبان تییام یابنده و وحید گلستان باشد که نشستهای آن ها به ترتیب در ساعت ۲۰ و ۲۲ در صفحه انجمن سینمای جوانان ایران با شناسه iycs.ir برگزار میشود.
مدرسان ایرانی نشستهای «37-20» معرفی شدند
10 سینماگر و مدرس ایرانی از امشب در نشستهای تخصصی جشنواره بینالمللی فیلم کوتاه تهران میزبان علاقهمندان به سینما هستند.
به گزارش ستاد خبری سی و هفتمین جشنواره بینالمللی فیلم کوتاه تهران، 10 نشست تخصصی جشنواره بینالمللی فیلم کوتاه تهران با عنوان «37_20» از روز سه شنبه 13 آبان با حضور 10 استاد ایرانی برگزار میشود.
احمد الستی، داریوش خنجی، بهنام بهزادی، شادمهر راستین، کیوان علیمحمدی، رامتین شهبازی، سعید رحمانی، کاظم ملایی، وحید گلستان و تییام یابنده استادان حاضر در این نشستها هستند.
آغاز نشستهای سینماگران ایرانی در جشنواره فیلم کوتاه تهران
کاظم ملایی و بهنام بهزادی در روز هفتم از برگزاری نشستهای تخصصی «37_20» با علاقهمندان به سینما به گفتوگو مینشینند.
به گزارش ستاد خبری سی و هفتمین جشنواره بینالمللی فیلم کوتاه تهران، نشستهای تخصصی جشنواره بینالمللی فیلم کوتاه تهران در روز هفتم میزبان دو استاد ایرانی است که به موضوع «پیشنهادهای جدید در سینما» خواهند پرداخت.
براین اساس در روز سه شنبه 13 آبان، نشستی با عنوان «ایدههای جدید فیلمنامههای جدید» ساعت 20 با حضور کاظم ملایی برگزار میشود.
در ساعت 22 هم بهنام بهزادی نشست «ایدههای جدید فیلمهای جدید» را برگزار خواهد کرد.
این نشستها با اجرای رامتین شهبازی، منتقد و نویسنده سینما از اینستاگرام انجمن سینمای جوانان ایران به صورت ارتباط زنده پخش میشود.
سی و هفتمین جشنواره بینالمللی فیلم کوتاه تهران به دبیری سیدصادق موسوی تا 17 آبان ادامه دارد.
تقدیم نشستهای جشنواره فیلم کوتاه تهران به کامران شیردل و نورالدین زرینکلک؛ روزه بصری بگیریم
حاشیههای روز ششم از جشنواره سی و هفتم
در ششمین روز از جشنواره فیلم کوتاه تهران عنوان شد امکانات و فناوریهای جدید قدرت درک انسان امروز را کم کرده و با تورم تصاویر متحرک رو به رو ساخته است.
به گزارش ستاد خبری سی و هفتمین جشنواره بینالمللی فیلم کوتاه تهران، شب گذشته ۱۲ آبان ماه در ساعت ۲۰ نشست تخصصی «انتخاب فیلم برای فستیوال ها» با حضور وتون نورکولاری، دبیر جشنواره فیلم مستند کوزوو و نشست پترا هولزر و اتم ازگون با اجرای رامتین شهبازی و ترجمه نامدار شیرازیان و غزال بخت آزاد در ساعت ۲۲ از لایو اینستاگرام انجمن سینمای جوانان ایران در خلال جشنواره فیلم کوتاه تهران پخش شد.
رامتین شهبازی نشست اول ششمین شب جشنواره گفت: این گفت و گو را به استاد کامران شیردل تقدیم خواهیم کرد که بر گردن سینمای ایران بسیار حق دارند. ایشان مستندهای صنعتی و اجتماعی بسیاری ساختند و در عرصه فیلم بلند هم بر سینمای داستانی ایران تاثیرگذار بودهاند.
سپس وتون نورکولاری ضمن اشاره به سابقه خود و همچنین حضور سینماگران ایرانی در جشنواره فیلم کوزوو گفت: از فیلمسازان ایران می خواهم که به جشنواره ما و سایر جشنوارهها ایمیل بزنند. فیلمهای بسیاری از فیلمسازان ایرانی دیدهام و به نظرم فیلمهای ایرانی باید به شکل گسترده به نمایش دربیاید.
سپس رامتین شهبازی با تاکید بر اینکه جشنواره کوزوو بر اقتصاد منطقه خود و همچنین ساخت 40 سینما نقش داشته است؟ پرسشی را درباره نقش جشنوارههای سینمایی بر رونق اقتصادی شهرها مطرح کرد که نورکولاری پاسخ داد: وقتی ما جشنواره را شروع کردیم هیچ سینمایی در شهر وجود نداشت، اما سنت سینما رفتن در شهر موجود بود. ما زمانی آغاز به کار کردیم که تنها سینمای شهر بسته شد بود، در حالیکه قبل از جنگ سه سینما داشتیم.
نقش جشنواره بر رونق اقتصادی شهر
این سینماگر ادامه داد: ما جشنواره را شروع کردیم تا سینماهای شهر دوباره جان بگیرند. این تنها هدف و آرزوی ما در آن زمان بود. مدتی طول کشید تا توانستیم یکی از این سالنهای سینما را بازگشایی کنیم، ما در طول این 15 سال که از عمر جشنواره میگذرد، برای هر جشنواره یک سینما میساختیم و سپس جشنواره بدین ترتیب رشد کرد. همچنین بسیاری از مردم به جشنواره آمدند، هتلها بازگشایی شدند و جشنواره از نظر اقتصادی بسیار نقش مثبتی را برای شهر ایفا کرد. پس از مدتی تصمیم گرفتیم نظرسنجی را انجام دهیم تا ببینیم تاثیر اقتصادی این جشنواره چه بوده است که نتیجه آن حکایت از کمک پنج میلیون یورویی جشنواره به اقتصاد شهر داشت.
نورکلاری تاکید کرد: در همین زمان بود که فهمیدیم خود شهر هم میتواند بخشی از جشنواره باشد. این جشنواره اگر این روند را در طی سالیان ادامه دهد، سالانه هفت میلیون یورو درآمدزایی برای شهر دارد چون افراد بسیاری را با خود به شهر میآورد. ما 15 هزار بلیت برای سینما و جشنواره موسیقی میفروشیم و در طول برگزاری هم قادر به تکمیل ظرفیت 10 تا 15 هتل از مسافر هستیم. این اتفاق نکته بسیار مثبتی برای اقتصاد محلی است و این اتفاقات فرهنگی صرفا مورد توجه فرهیختگان قرار نمیگیرند بلکه در حاشیه خود سود بسیار بالایی برای ساکنان بومی شهر دارند.
کارگاههایی درباره جنبههای متفاوت فیلمسازی
این سینماگر همچنین در پاسخ به پرسشی درباره کارگاه هایی که در جشنواره کوزوو برگزار میکنند، گفت: ما دوره آموزشی برای فیلمسازان جوان داریم، این کارگاه ها مشتمل بر جنبههای متفاوت فیلمسازی است و سینماگران در این دوره حضور پیدا کرده و درباره مسایل مختلف مرتبط با ساخت فیلم از جمله نحوه کار با دوربین، طراحی صحنه و صدا و… به ارائه اطلاعات می پردازند. همچنین دوره هایی با محوریت موضوعات مرتبط با سینما در حاشیه این جشنواره و حقوق بشر و محیط زیستی که دو بخش اصلی جشنواره هستند برگزار میشود.
فیلم تجربی و شاعرانگیاش
در ساعت ۲۲ نیز نشست پترا هولزر و اتم ازگون از کشور ترکیه با موضوع تجربهگرایی در سینما با تمرکز بر ویدیوآرت، فیلم کوتاه و مستند با اجرای رامتین شهبازی برگزار شد.
رامتین شهبازی ابتدا این گفتگو را با نورالدین زرینکلک استاد انیمیشن تقدیم کرد.
سپس اتم ازگون بیان کرد: امروز روز افتتاحیه جشنواره ای تحت مدیریت ما در حوزه محیط زیست بود و همزمان در این برنامه هم حضور داریم بنابراین روز خوش یمنی است. این جشنواره ۷ سال پیش شروع به کار کرد و درباره خطرات محیط زیستی است. در این جشنواره فیلم ها به صورت رایگان قابل مشاهده است و هزینه ورودی دریافت نمی کنیم چون دنبال فیلم هایی می گردیم که انعکاس دهنده درگیریهای شخصی و بحران ها باشند و راه حل ارایه دهند.
وی گفت: گاهی برخی از آمریکا می آیند و در خاورمیانه فیلم می سازند به همین ترتیب نقش برادر بزرگتر را بازی و ترحمگونه رفتار می کنند. این فیلمسازان خودشان مشکل ایجاد می کنند. 40 سال پیش سینما را با ساخت فیلم مستند و تجربی آغاز کردم و به کشورهای مختلف رفتم اما متوجه شدهام که اخیرا جشنواره.ها به ابزاری برای پخش کنندگان تبدیل شدهاند. نقش فیلمسازان کمرنگ شده و برگزارکنندگان فستیوالها در فرآیند انتخاب فیلم دچار مشکل می شوند. وقتی به تعداد فیلمهای دریافتی در جشنوارهها نگاه می کنیم، می بینیم ۸۰ درصد فیلم ها از آمریکاست و گویا آنها ۸۰ درصد جمعیت جهان را تشکیل می دهند در حالی که اینطور نیست. این کشورهای توسعهیافته که نماینده جهان می شوند درواقع 80 درصد جهان را با قصه های خودشان پر می کنند.
وی افزود: اگر فیلم های سینمایی و داستانی را یک معیار در نظر بگیریم و بخواهیم آنها را با فیلم تجربی مقایسه کنیم، میتوانیم بگوییم فیلم داستانی مثل قصه و فیلم تجربی مثل یک شعر است.
سینمای تجربی در ترکیه درآمد ندارد
ازگون با اشاره به سینمای تجربی بیان کرد: ما در سینمای ترکیه به عنوان هنرمند تجربی نمی توانیم دوام بیاوریم چون فعالیت در این گونه سینمایی به عنوان یک منبع درآمد محسوب نمی شود. من عاشق فیلم تجربی هستم گاهی فیلم تجربی می سازم ولی دغدغه و شغل اصلی ام چیز دیگری است. فیلمساز شدن هم انتخاب خودم نبود. به یاد دارم فیلم اولم را در ۲۴ سالگی ساختم که در جریان ساختش با بازیگران دچار مشکل شدم و گفتم من دیگر هرگز با بازیگر کار نمی کنم. به همین ترتیب تنها راهی که باقی می ماند این بود که فیلم تجربی بسازم.
این فیلمساز درباره اینکه مخاطبان فیلم تجربی چه کسانی هستند، اظهار کرد: می خواهم به گونه ای دیگر به این پرسش پاسخ دهم. در جهان امروز اینترنت و تکنولوژی هایی داریم که می توانیم از آنها استفاده کنیم ولی این تکنولوژیها لزوما مثبت نیست و نکات منفی هم دارد. درک بصری را نابود می کند، با تکنولوژیهایی که در اختیار داریم حافظه خود را از دست می دهیم. همزمان با امکانات جدید فلج می شویم، همزمان با اینکه یک سری توانایی ها را در اختیارمان گذاشته است، درک ما را از ما می گیرد. این روزها تصاویر بصری ارزش خود را از دست داده اند. با تورم تصاویر متحرک رو به رو هستیم به طوری که وقتی شخصا در هواپیما یا اتوبوس می نشینم دیگر دوست دارم چشمانم را ببندم و هیچ چیز را نبینم!
وی خاطر نشان کرد: راهی که برای دوری از وضع موجود می توانم پیشنهاد بدهم این است که کمتر ببینیم، روزه بصری بگیریم و بگذاریم محتوای بهتری به دست ما برسد، همه چیز در دنیا دیوانه وار زیاد است. من نمی توانم ادعا کنم که ذهنم شفاف است ولی سعی میکنم اینچنین باشد.
در ادامه پترا هولزر با اشاره به استقبال از فیلمهای ایرانی در جشنواره های خارجی از فیلم های ژان لوک گدار به عنوان نمونه بارز آثاری تجربی در زمانه خودش یاد کرد.
در ششمین روز از جشنواره 37 چه گذشت؟
روز گذشته دو فیلمساز عرصه فیلم کوتاه نیز به بیان نقطه نظرات خود درباره این گونه سینمایی پرداختند.
فرانک مرادی در این باره گفت: «زحمت ساخت فیلم کوتاه به اندازه فیلم بلند است ولی به لحاظ ساختاری و محتوایی جریان خودش را دارد و باید از همان جریان تبعیت کند.»
همچنین رضا مسعودی کارگردان فیلم کوتاه بیان کرد: «یکی از بزرگترین چالشهای فیلم کوتاه، بحث فیلنامه است، زیرا در فیلم کوتاه به اقتضای سبد زمانی که در اختیار داریم باید قصه را کوتاه و به اختصار روایت کنیم.»
از امروز ۱۳ آبان ماه به مدت پنج شب، هر شب دو نشست تخصصی با حضور استادان ایرانی در صفحه اینستاگرام انجمن سینمای جوانان ایران برگزار میشود که استادان شب اول کاظم ملایی و بهزاد بهزادی هستند.
سی و هفتمین جشنواره بینالمللی فیلم کوتاه تهران به دبیری سیدصادق موسوی تا 17 آبان با برگزاری نشستهای «37-20» ادامه دارد.